دست های لطیف ونازک تو شرم من بعنوان یک انسان است _ سهیک

همیشه دلیلی هست برای شرم گین شدن ما

دست های ظریف کودکان کار

سرگردان درکوی وخیابان

درمیان ماشین ها

تلاش برای زنده ماندن

هروقت چهره کودک کاری را می بینم

از انسان بودن خود شرم می کنم

جای این کودکان مدرسه ومداد ودرس است

نه پرسه زدن کم بها درجامعه

به راستی که فقر وبیعدالتی جنایت است بزرگ

وقتی انسان ها باسختی روز مرگی هایشان را می شمارند

چه جای سخن گفتن  از زندگی وشوروامید است؟