شب تاریک وبیم موج وگردابی چنین حائل / کجادانند حال ماسبکباران ساحل ها
شب تاریک وبیم موج وگردابی چنین حائل / کجادانند حال ماسبکباران ساحل ها
آن زمان که بنهادم..سربپای آزادی.....
دست خودزجان شستم....ازبرای آزادی.........
تامگربدست آرم دامن وصالش را......................
می دوم به پای سر...درقفای آزادی......................
باعوامل تکفیرصنف ارتجائی باز..................
حمله می کنددایم بربنای آزادی........................
درمحیط طوفان زای...ماهرانه درجنگ است..........
ناخدای استبداد.......باخدای آزادی..........
شیخ ازآن کنداصرار برخرابی احرار..............
چون بقای خودببیند...درفنای آزادی...........
دامن محبت را گرکنی زخون رنگین...می توان نوراگفتن پیشوای آزادی
فرخی زجان ودل...می کنددراین محفل...........................
دل نثاراستقلال..............جان فدای آزادی.......................................
(سهیک )
25 فروردین 1384 ساعت 11:32 ب.ظ