آه! ای درخت بید...
توچه زیباوشگفت انگیزی....
هرچه بیشتردرژرفنای خاک ریشه می دوانی
شاخه های بلندوبارورت
افتاده ترمی شوند!
ازتوبایدآموخت........فرازوفرودرا
خردی توامان با بزرگی را..........................!
آه !ای درخت بید!
توچه بزرگواری.....
چه بزرگوار